imbreacàre , vrb: imbreagai,
imbreagare,
imbriacare,
imbriagai,
imbriagare,
umbriagai Definitzione
bufare binu o àteru cun àrculu a tropu, còere, a su puntu de pigare sa conca e mancu cumprèndhere bene cun bene o atuire a su chi si faet; prènnere sa conca de ideas chi unu no cumprendhet o no cumprendhet bene
Sinònimos e contràrios
abbenzinare,
abbinai,
abbumbare,
abburraciai,
acirrai,
aciumai,
acogai,
apispantai,
bufae,
còchere,
inciariri,
inciumire,
inciummare,
trincai
/
imprènere
Frases
s'imbriagavant a chida sichia ◊ si la passaiat rebbotanne donzi sero e imbreacànnesi ◊ apustis chi dh’eis imbriagau nd’eis fatu su chi eis bófiu de frai miu! ◊ eh gopai… po unu binu aici mi acunnortau dèu puru a m'imbriagai!
2.
nos imbreagamus de faedhos e nos ismentigamus de sos fatos (L.Ilieschi)
Ètimu
srd.
Tradutziones
Frantzesu
s'enivrer
Ingresu
to make drunk
Ispagnolu
emborrachar
Italianu
ubriacare
Tedescu
sich betrinken.
